Onze zomer

2 oktober 2018 door boerenopgodsakker 11 reacties

Met enige schaamte moet ik concluderen dat het al weer drie maanden geleden is dat ik mijn laatste blog geschreven heb. De zomervakantie is niet mijn sterkste periode om te bloggen. De kinderen zijn thuis en het is druk op de boerderij. Tel daar de komkommertijd en gebrek aan inspiratie bij op en dan wil het met de blogs gewoon niet lukken.

Niet dat er helemaal niets gebeurt is want op een boerderij gebeurt altijd wel wat maar niet alles is even interessant om te vertellen. De kinderen zijn weer naar school, het werk op de boerderij zal ook wel weer een beetje afnemen met het intreden van de herfst dus ik hoop jullie komende tijd weer met wat meer regelmaat een blog voor te kunnen schotelen!

 

Einde schooljaar en begin zomerschool

Het Roemeense schooljaar loopt tot half juni en wordt gevolgd door drie maanden vakantie. Onze kinderen hadden alle drie een “eerste premie” wat betekent dat ze bij de beste leerlingen van de klas behoren. Toch iets om trots op te zijn als buitenlander in Roemenië.

Drie maanden vrij is natuurlijk het perfecte recept voor verveling, zelfs op een boerderij. Tenminste onze kinderen hebben toch af en toe wel het idee dat er hier niets te doen is ondanks al het speelgoed en oneindige mogelijkheden om buiten te spelen. Gelukkig waren er genoeg activiteiten om de sleur te doorbreken. Ze zijn op meerdere rugby kampen geweest, ze hebben een Engels kamp gehad en zijn drie weken in NL geweest bij de opa’s en oma’s. En tussen alle reislustigheid hadden ze ook nog eens vijf weken lang Nederlandse les van Davita. De kinderen vonden het leuk om te doen en Davita was een gezellige juf waar de kinderen goed mee op konden schieten.

Onze juffen zoek ik in de eerste instantie op een paardenforum omdat ik het leuk vind om paardenmeisjes hier te krijgen. Dat geeft de mogelijkheid om samen met de paarden aan het werk te gaan en ze zo eindelijk eens fatsoenlijk berijdbaar te krijgen. We zijn bijna dagelijks met de paarden bezig geweest. Heerlijk en praktisch om dat met iemand samen te kunnen doen!

 

Natte voeten

Werd in Nederland de zomer gekenmerkt door grote droogte en herfst taferelen, hier hadden we midden in de zomer enorm veel regen. Zo halverwege de zomer staat het gras hier meestal een beetje te verpieteren, nu was het glimmend groen. In de vallei hebben we wat laagtes in de luzerne die onderwater gelopen zijn en waar de luzerne zelfs dood gegaan is. Door de vele regen was het lastig om te oogsten en zodoende werd alle oogst “opgespaard” voor de maand augustus. Deze hele maand hebben we nodig gehad om alle luzerne en gras te oogsten. Bijna 500 grote ronde balen en 1000 kleine hooipakjes. Hans kon geen baal meer zien.

Dit alles viel precies in de periode dat we samen de kinderen naar Nederland zouden brengen. We hebben toen besloten dat Hans op de boerderij zou blijven, hij is per slot van rekening toch degene die al het werk op de trekker doet en ik zou met de kinderen naar Nederland reizen. Minder gezellig natuurlijk maar dat is nu eenmaal het risico van het vak.

 

Vakantie

Na een lang weekend in Nederland ben ik met een nieuw aangekochte auto naar Hongarije gereden. Hans reisde met de bus naar Hongarije alwaar we elkaar net voor Boedapest getroffen hebben. Samen zijn we doorgereden naar Roemenië en hebben we nog twee dagen vakantie gevierd in de bergen van Rodna (Muntii Rodnei). Een prachtige streek waar we heel graag nog eens terug komen. We hebben een lange wandeling door de bergen gemaakt, genoten van de ruige natuur en adembenemende uitzichten. Halverwege de berg zagen we twee grote (jonge?) adelaars samen door de lucht heen buitelen. Het leek wel of ze met elkaar aan het spelen waren. Ze doken dan samen naar beneden en we konden het geruis van de wind door hun vleugels horen, zo dichtbij. Indrukwekkend!

Er is een app van de bergen in Roemenië waar je gedetailleerde kaarten met wandelroutes kan downloaden. Door de GPS op de telefoon geeft hij vervolgens op de kaart aan waar je loopt. Superhandig en zelfs ik zou er denk ik niet zo snel mee verdwalen! Na negen uur lopen kwamen we weer precies bij de auto uit. Het was echt genieten om zo even tijd met z’n tweeën te hebben zonder kinderen of boerderij die alle aandacht opslokken.

 

Nu zijn de kinderen inmiddels al weer drie weken naar school en hebben we ons ritme weer hervonden. In de volgende blog wil ik jullie vertellen over wat wij besloten hebben betreffende het onderwijs van de kinderen. Een kwestie waarover we lang in twijfel hebben gezeten.

 

Deze slideshow vereist JavaScript.