Over Iby en thuis leren

Ik ben bezig met een kleine serie van blogs over het hoe en waarom we streven naar een minder gangbare manier van landbouw. Het schrijven gaat wat minder snel doordat we onze draai opnieuw moeten vinden met het thuisonderwijs van de kinderen. Jullie houden het tegoed! Daarom in ieder geval alvast een update over ons leven hier.

Thuisonderwijs
Mijn zusje doet al jaren thuisonderwijs met haar kinderen in Nederland. Om dat te kunnen doen heeft ze, een aantal jaren geleden, zelfs negen maanden lang bij ons in Roemenië gewoond. Haar dochter was namelijk al naar school geweest en dan is het heel lastig om onder de leerplicht op school uit te komen.
Ik snapte haar motivatie maar ik heb altijd geroepen dat het echt niets voor mij was. Het is behoorlijk intensief en eigenlijk vond ik het heerlijk om in ieder geval een deel van de dag de handen vrij te hebben.

Tijden veranderen net als inzichten en overtuigingen veranderen. Nu moet ik natuurlijk niet al te hard roepen dat het geweldig is om te doen want we zijn nog maar drie maanden bezig. Maar tot nu toe gaat het erg goed. De kinderen vinden het prettig, doen goed hun best en ik vind het ook leuk om te doen. Het is bijzonder om zo veel directer met de kinderen te werken en heel nauw betrokken en verantwoordelijk te zijn voor hun onderwijs.
In een maand tijd hebben we heel “Grade 1” met elkaar doorgewerkt en zijn nu met “Grade 2” bezig. Met name het wiskunde is voor de kinderen erg makkelijk maar het is wel wennen aan de Amerikaanse maten en eenheden. De taal is iets lastiger maar goed te doen. Het gaat in kleine stapjes met veel herhaling en ook ik leer dagelijks bij. Heel veel regels over het gebruik van klinkers en medeklinkers, uitspraak, klanken en nog veel meer waar ik totaal geen weet van had.

We waren altijd al wel betrokken bij het onderwijs van de kinderen en dat is nu alleen maar meer geworden. Het leuke is dat je heel gericht kan sturen op dingen die de kinderen interessant vinden. Dan duiken we wat dieper op de stof in, zoeken op Youtube naar filmpjes of struinen het internet af naar meer informatie. Wat we op de boerderij doen, de beslissingen die we maken en waarom bespreken we ook met ze. We proberen ze op die manier mee te laten kijken en denken over onze verantwoordelijkheid ten opzichte van de schepping.
Inmiddels zit Roemenie weer in een tweede lockdown en zijn alle scholen weer gesloten. Alle lessen worden online gegeven en voor ons is het een extra bevestiging dat we de juiste keuze gemaakt hebben.

Iby
In augustus vertelde ik over Iby die bij ons was komen wonen. We hebben haar gemotiveerd om op zoek te gaan naar een baan om zo de eerste stappen op eigen benen te gaan zetten. Haar eerste sollicitatie liep op niets uit. Haar tweede sollicitatie mislukte omdat ze niet goed had geluisterd waar ze heen moest en zodoende kwam ze te laat waardoor het direct al einde verhaal was. Uiteindelijk heeft ze een baan gevonden bij een collega boer bij ons in het dorp. Nadat ze daar een paar weken had gewerkt kon ze daar kost en inwoning krijgen. Dat sprak haar wel aan omdat wij hier toch wel streng met haar zijn en ze dat lastig vond.
Iby woont dus niet meer bij ons maar we blijven op afstand wel bij haar betrokken. Eind oktober was ze jarig en hebben we haar meegenomen naar de stad om daar te eten wat ze erg kon waarderen. Hopelijk lukt het haar uiteindelijk om op zichzelf te gaan wonen maar voor nu is dit een goed begin.

Een nieuw jaar

Een heel nieuw jaar ligt voor ons. Met grootse verwachtingen en vol plannen gaan we het nieuwe jaar in. We hebben er zin in en tegelijkertijd vinden we het ook spannend. Gelukkig mogen we ook weten dat we het niet alleen hoeven te doen. We hebben een groot God die ons inspiratie en dromen geeft en daarbij de kracht om deze ten uitvoer te brengen. Dat wil echt niet zeggen dat het daarom allemaal vanzelf gaat. Wel mogen we vertrouwen op een goed afloop ondanks alle tegenslag die we ongetwijfeld onderweg zullen tegen komen.

Stichting Romadopt
Zoals de meesten wel weten zijn we ruim tien jaar geleden in Roemenie gekomen om als bedrijfsleider te gaan werken op de boerderij van stichting Romadopt. We kregen daarmee geen makkelijke opdracht. De boerderij was erg verwaarloosd en de financiële middelen die we hadden waren minimaal. We hebben ons jarenlang voor de boerderij van de stichting ingezet alsof het onze eigen boerderij was. Met liefde, want we deden (en doen het nog steeds) met overtuiging. En gelukkig zien we steeds meer de vruchten van het harde werken.

We hebben de boederij van de stichting over kunnen kopen wat voor ons natuurlijk enorm fijn is. In de jaren dat we voor Romadopt gewerkt hebben kregen we een minimale onkosten vergoeding en hebben we geen pensioen opgebouwd. De boerderij is voor ons een mogelijkheid om in de komende jaren eigen vermogen op te kunnen bouwen zodat we ooit nog eens van een pensioen kunnen genieten.
We zitten nu in de laatste fase van de overname. De gebouwen moeten nog overgeschreven worden en dat is een tijdrovende en ingewikkelde kwestie. Toen Romadopt de boerderij jaren geleden aangekocht heeft, hebben ze de aktes niet legaal gemaakt. Nu is het een ingewikkelde en tijdrovende kwestie om alles recht te zetten zodat de gebouwen ook overgeschreven kunnen worden. Niets onoverkomelijks maar naast een drukke boerderij valt het niet mee om deze toch wel gecompliceerde zaak op te lossen.

In december 2017 hebben drie van de vier bestuursleden van stichting Romadopt hun taak binnen het bestuur neergelegd. Het vorige bestuur had als doelstelling het ondersteunen van ontwikkelingswerk in Fantanele. Cees en Thea (een ouder NL echtpaar dat sinds 2015 ook op de boerderij woont) voor het sociaal en diaconale gedeelte en wij met onze boerderij meer landbouw gerelateerd ontwikkelingswerk. In het beleidsplan voor 2017/2018 wordt dat benadrukt.
Het nieuwe bestuur richt zich alleen nog maar op sociale en diaconale activiteiten. Dit blijkt uit de laatste nieuwsbrief en de kerstkaart van stichting Romadopt. Wij worden niet meer als “werker” van de stichting gezien. Voor ons pijnlijk en verdrietig om daar op deze manier achter te komen. We hebben ons jarenlang belangeloos voor de stichting ingezet en dan worden we er op een dergelijke manier uitgezet.

Voor ons voelt het erg dubbel. We zijn hier in Roemenie om wat te betekenen voor de plaatselijke bevolking. We zijn ten eerste een goede buur, geven advies op landbouwkundig gebied, werken nauw samen met de collega boeren om ons heen en proberen meer en meer een ecologische manier van landbouw te laten zien. Dat gaat het beste door gewoon mee te draaien in de samenleving en daar te helpen waar nodig. De dorpsbewoners kwamen vanzelf met hun vragen en problemen naar ons toe. Na tien jaar kunnen we al van hele mooie resultaten genieten. Tegelijkertijd kwetst het ons wel dat we door de stichting Romadopt zomaar aan de kant geschoven worden. Niet omdat we een schouderklopje voor onze werkzaamheden willen maar omdat we altijd ondersteund werden bij deze gezamenlijke roeping. Deze steun is nu weggevallen, alsof het werk wat wij doen en gedaan hebben niet van belang is. Zelf zijn we hiermee een moeilijk maar ook mooi proces doorgegaan om onze eigen doelstellingen weer helder voor ogen te krijgen. We mogen best erkennen dat dingen ons kwetsen maar daar moet het ook bij blijven. Het is zo makkelijk en menselijk om een “pity party” te vieren maar dat houdt je alleen maar af van de dingen die echt belangrijk zijn. We gaan dus lekker verder met wat we altijd al deden!

Giften
Wij hebben geen inzicht (gehad) in de giften die er voor ons, of ons werk, op de rekening van stichting Romadopt binnen komen. Mocht je dus nog geld overmaken naar stichting Romadopt ten behoeve van ons of ons werk, dan komt dit geld niet bij ons terecht. Het is verwarrend omdat via de site van stichting Romadopt nog steeds gedoneerd kan worden aan ons project. Helaas hebben wij deze site niet onder ons beheer en kunnen wij dit niet wijzigen. Neem contact met ons op om te bespreken hoe de giften wel bij ons terecht kunnen komen.

Hoe nu praktisch verder
Hans en Maaike gaan dus gewoon verder in Roemenie onder de projectnaam “Boeren op Gods akker” maar zonder de ondersteuning van stichting Romadopt. We hebben er aan gedacht om zelf een stichting op te richten maar voor nu laten we dit even rusten. Er gaat een hoop tijd inzitten en dat willen we onszelf en anderen (nog) niet aandoen 🙂
Wel zouden we het heel erg fijn vinden wanneer er mensen zijn die projectmatig wat tijd voor ons vrij willen maken om dingen uit te zoeken of te regelen. In de volgende nieuwsbrief willen we hier wat meer over vertellen maar dan kunnen jullie er alvast een beetje over nadenken 😉